Marokko dag 2

Goedemorgen! Althans, dat is wat we dachten toen de wekker erg vroeg al weer af ging. Omdat het fotograferen van de zonsondergang in de medina niet gelukt was hadden we het plan gevat om de zonsopkomst te fotograferen. Flinke tegenvaller dat een dikke mist de stad in het grijs hulde..! Toch werd vol goede moed de wandeling ingezet, want mist kan nog wel eens sfeervol uitpakken. 

Het fijne aan Marokko vind ik de ochtenden (voor hoever je daar na 2 ochtenden over kan oordelen).. Het is vrij rustig, je voelt de stad echt langzaam op gang komen. Zo ook rond de klok van 8 uur, als een spuitwagen het plein 'Djemaa el Fna' schoonmaakt, en daarbij een nog dikkere nevel opwierp dan die er al hing. 

Het verschil met de voorgaande dag was dat de markten en straten nu niet aandeden als een mierenhoop. De enige mensen die je zag waren kraamhouders die hun zaakje aan het opbouwen waren. Heerlijk! 

Nadat we de meeste straatjes toch wel hadden gezien werden de spullen in het hotel gepakt en kon vanuit de parkeergarage vertrokken worden naar de woestijn. Een rit van ongeveer 4 uur lag voor de boeg, en we wisten op dat moment nog niet hoe erg Marokko ons zou verrassen op het gebied van landschappen. Bij het uitrijden van de stad kwamen we eerst in de achterbuurten van Marrakech, waar we ons verbaasden over een ezel die los over straat liep, niet wetende dat dat slechts een voorproefje was voor de komende twee dagen. 

Ons eerste reisdoel in de woestijn was een verlaten filmset van de in 2006 uitgebrachte horrorfilm 'The Hills Have Eyes'. Het tankstation 'Gas Haven' staat nog altijd langs de N10 en móest natuurlijk gefotografeerd worden. Bij aankomst bleken er meer bezoekers te zijn, op een gegeven moment liep er een man of 8 rond. En waar toeristen zijn wordt geld verdiend, zo ook hier, waar iemand geld meende te kunnen vangen voor het laten maken van foto's vanaf de openbare weg. De vraag of hij ons dan ook binnen kon laten in het nog compleet aangeklede tankstation werd helaas niet beantwoord. 

Vervolgens werd koers gezet naar een andere verlaten filmset. Eentje die in onder andere The Gladiator en The Mummy heeft gediend als achtergrond. Na een hobbelige rit over iets wat moet doorgaan voor een weg doemde de 'stad' op in de verte en zoals verwacht zagen we bij aankomst een 'mannetje' staan in de deuropening: "Die zal wel geld willen zien" dachten we. Niets bleek minder waar, want bij aankomst kwam de man meteen aangelopen, om ons te vertellen dat de set weer opgeknap werd voor een nieuwe speelfilm. In verband met werkzaamheden konden we er nu helaas niet in, en een handjevol dirhams kon daar helaas ook geen verandering in brengen. Wel konden we om het bouwwerk heen lopen om toch íets te kunnen zien. Toch jammer, al dat zoekwerk en die lange rit, voor niks..?

Afijn, we hebben wat leuke plaatje overgehouden aan het ritje maar een beetje jammer was het wel. Gelukkig hadden we nog een verlaten filmset op het oog, hoewel die wel wat kleiner zou zijn dan deze. Aan de rand van het stadje Ouarzazate liggen de CLA Studio's, met in de achtertuin iets wat op een klein stadje moet lijken. Na wederom een hobbelige rit 'off the road' kwamen we aan bij de filmset (die gelukkig niet in verbouwing was). Iets verderop kon nog van een prachtige zonsondergang genoten worden. 

Bovenstaande foto heeft me nog een behoorlijke sprint gekost. We hadden dit plekje eerder al gespot, maar we wilden ook zonsondergang fotograferen op de filmset. Na de laatste foto's raakte de zon de bergen aan de horizon al, dus werd met een noodvaart de heuvel op gereden naar het plateau waar je uitzicht hebt op 'Tikhermine' (zoals deze twee hobbels volgens Google Maps heten). Na een lange sprint over het stuk waar de auto niet kon komen kon nog nét een glimp van de zon worden gefotografeerd. Een halve minuut later waren de laatste zonnestralen weg, en werd doorgereden naar het restaurant in Ouarzazate. Later op de avond, toen we eenmaal geïnstalleerd waren in ons hotelletje in Aït Ben Haddou (een UNESCO-erfgoed stadje waar we de volgende ochtend zouden gaan fotograferen) zijn we nog even naar buiten gegaan om de sterrenhemel te aanschouwen. Gewoon liggen en genieten: heerlijk! Vervolgens snel het bed in gedoken, want voor zonsopkomst wilden we alweer in de bergen zijn..